Fluo (psikologio)

Fluo (angle flow, hispane flujo, portugale fluxo, ruse поток) en la lingvaĵo de psikologio estas la sento de alte motivigita kompleta koncentriĝo kaj merĝiĝo en ago. La hungardevena psikologo Mihály Csíkszentmihályi (prononco "MIhaj ĈIKsentmihaji" aŭ en Internacia Fonetika Alfabeto [ˈmihaːj ˈtʃiːksɛntmihaːji]) evoluis la teorion pri fluo en esploro de ekstreme riskaj sportaj disciplinoj. Nuntempe ĝi ankaŭ aplikiĝas al sole pensaj aktivaĵoj. Fluo povas ekesti en la reguligo de komplika, rapide disvolviĝanta aktivaĵo, inter tro malfacila postulo, kiu rezultigus timon, kaj tro facila, kiu rezultiĝus tediĝo. La aliro kaj sperto de la sento de fluo estas individue variaj. Tamen ekzistas ĝeneralaj kondiĉoj kaj principoj, kiuj ĉiam validas.

Fluo estas formo de feliĉo kiun eblas mem influi. La stato en kiu ekestas fluo, fiziologie korespondas al optimuma sinkronigo de korbaro, spirado kaj sangopremo: en tiu stato en la homa centra nerva sistemo estas kompleta harmonio inter la limba sistemo regulanta la emociojn, kaj la korteksa sistemo en kiu reguliĝas la konscio kaj racio.^[1]

1. ↑ germanlingva artikolo de Peter Findeisen (2006): Die Qualitäten des Herzens in der Psychotherapie ("la kvalitoj de la koro en la psikoterapio"), paĝo 13. Arkivita el la originalo je 2011-01-25. Alirita 2010-10-27.